Apparatus 22:
ART IS WORK


Off the Grid
Periode: 23.04—28.05.2022

Over Apparatus 22

Apparatus 22 is een trans­dis­ci­pli­nair kunst­col­lec­tief dat in janu­a­ri 2011 is opge­richt door de hui­di­ge leden Erika Olea, Maria Farcas en Dragos Olea, samen met Ioana Nemes (1979 — 2011) in Boekarest, Roemenië. Sinds 2015 wer­ken ze van­uit Boekarest, Brussel en Suprainfinit (uto­pisch universum).

Ze zien zich­zelf als een col­lec­tief van dro­mers, onder­zoe­kers, poë­ti­sche acti­vis­ten en (gebrek­ki­ge) futu­ro­lo­gen die geïn­te­res­seerd zijn in het ver­ken­nen van de com­plexe rela­ties tus­sen eco­no­mie, poli­tiek, gen­der­stu­dies, soci­a­le bewe­gin­gen, reli­gie en mode om de heden­daag­se samen­le­ving te begrij­pen. Een belang­rijk onder­werp van onder­zoek en reflec­tie in de prak­tijk van Apparatus 22 is het SUPRAINFINIT uni­ver­sum. Dit uni­ver­sum is een poging om een wereld te cre­ë­ren, om hoop kri­tisch in te kun­nen zet­ten bij het navi­ge­ren door heden en toekomst.

In hun zeer uit­een­lo­pen­de wer­ken — instal­la­ties, per­for­man­ces en vor­men met tekst als uit­gangs­punt — ver­men­gen ze rea­li­teit met fic­tie en het ver­tel­len van ver­ha­len, van­uit een kri­ti­sche bena­de­ring die stoelt op ken­nis en erva­ring uit design, soci­o­lo­gie, lite­ra­tuur en economie.


About Apparatus 22

Apparatus 22 is a trans­dis­ci­pli­na­ry art col­lec­ti­ve foun­ded in January 2011 by cur­rent mem­bers Erika Olea, Maria Farcas, Dragos Olea together with Ioana Nemes (19792011) in Bucharest, Romania. Beginning with 2015 they are wor­king bet­ween Bucharest, Brussels and Suprainfinit (uto­pi­an universe). 

They see them­sel­ves as a col­lec­ti­ve of day­drea­mers, citi­zens of many realms, researchers, poe­tic acti­vists and (fai­led) futu­ro­lo­gists inte­rested in explo­ring the intri­ca­te rela­ti­ons­hips bet­ween eco­no­my, poli­tics, gen­der stu­dies, soci­al move­ments, reli­gi­on and fas­hi­on in order to under­stand con­tem­po­ra­ry soci­e­ty. Starting with 2015 a major topic of research and reflec­ti­on in the prac­ti­ce of Apparatus 22 is SUPRAINFINIT uni­ver­se: a world-making attempt to use hope cri­ti­cally in navi­ga­ting pre­sent and future. 

In their very diver­se works – instal­la­ti­ons, per­for­man­ces, text based-sha­pes, rea­li­ty is mixed with fic­ti­on and sto­ry­tel­ling and all mer­ge with a cri­ti­cal appro­ach dra­wing know­led­ge & expe­rien­ce from design, soci­o­lo­gy, lite­ra­tu­re and economics.


1 APPARATUS 22 ART IS WORK 300dpi

Apparatus 22:
ART IS WORK

Apparatus 22 pre­sen­teert ART IS WORK’ in het kader van de work­shop: Faire ver­lo­ning in de beel­den­de kun­sten’, dat geor­ga­ni­seerd wordt door Kunstenpunt (27 april, 14:00 – 17:00) in Cas-co. De instal­la­tie zal daar­naast te bezich­ti­gen zijn van 23 april tot 28 mei. 

ART IS WORK heeft de Tuta als uit­gangs­punt, een werk­pak dat is ont­wor­pen als een uto­pisch kle­ding­stuk voor alle men­sen, voor alle situ­a­ties, betaal­baar, gemak­ke­lijk te naai­en en te snij­den met mini­ma­le ver­spil­ling van stof. Het werd een eeuw gele­den voor het eerst ver­vaar­digd door de Italiaanse ont­wer­per en kun­ste­naar Thayaht (Ernesto Michahelles, 1893 – 1959), die voor­al bekend is om zijn betrok­ken­heid bij de Italiaanse futu­ris­ti­sche beweging.

ART IS WORK stelt manie­ren voor waar­op kunst, poli­tiek en eco­no­mie gebruik zou­den kun­nen maken van mode en kle­ding om uto­pi­sche pro­gram­ma’s op te bou­wen. Apparatus 22 biedt een nieuw gebruik en een nieu­we mis­sie voor de Tuta. In hun han­den wordt het pak een instru­ment om de arbeids­dy­na­miek in de kunst­sfeer, die vaak geba­seerd is op (zelf)uitbuiting en een mate van onze­ker­heid die aan het zicht ont­snapt, zicht­baar te maken en publie­ke­lijk te bespreken.

De erken­ning van de belo­ning voor de arbeid van kun­ste­naars en cura­to­ren — of, vaker nog, het gebrek aan deze erken­ning en de kwan­ti­fi­ce­ring ervan — wordt het cen­tra­le the­ma in twee sets sta­te­ment-uni­for­men die wor­den gebruikt bij ope­nin­gen, het meest fees­te­lij­ke moment voor zowel artis­tiek als cura­to­ri­eel werk.

ART IS WORK stelt een aan­tal van deze pak­ken beschik­baar voor kun­ste­naars en cura­to­ren om te dra­gen. Op die manier wor­den ze een ruil­mid­del voor de ont­wik­ke­ling van een door­lo­pend videoar­chief en een pre­text voor een uit­ge­brei­de dia­loog bin­nen de artis­tie­ke gemeenschap.


Apparatus 22 pre­sents ART IS WORK’ as part of the work­shop: Fair remu­ne­ra­ti­on in the visu­al arts’, orga­ni­sed by Kunstenpunt (27 April, 14:00 – 17:00) in Cas-co. The instal­la­ti­on will also be on dis­play from 23 April to 28 May.

ART IS WORK has the Tuta as a star­ting point, a work­man suit desig­ned as a uto­pi­an gar­ment for all peo­p­le, for all situ­a­ti­ons, affor­da­ble, easy to sew and cut with mini­mal fabric was­ta­ge. It was first pro­du­ced a cen­tu­ry ago by Italian desig­ner and artist Thayaht (Ernesto Michahelles, 1893 – 1959), best known for his invol­ve­ment in the Italian Futurist movement.

ART IS WORK pro­po­ses ways in which art, poli­tics, and eco­no­mics could make use of fas­hi­on and clothing to build uto­pi­an pro­grams. Apparatus 22 offers a new use and a new mis­si­on for the Tuta. In their hands, the suit beco­mes a tool to make visi­ble and publi­cly dis­cuss labour dyna­mics pre­va­lent in the art sphe­re, which are often­ti­mes based on (self-)exploitation, as well as a level of pre­ca­rious­ness that esca­pes oversight.

The recog­ni­ti­on of remu­ne­ra­ti­on of the labour of artists and cura­tors — or, more often, the lack of this recog­ni­ti­on and its quan­ti­fi­ca­ti­on — beco­mes the cen­tral the­me in two sets of sta­te­ment-uni­forms to be used at ope­nings, the most cele­bra­to­ry moment for both artis­tic and cura­to­ri­al work.

ART IS WORK makes a num­ber of the­se suits avai­la­ble for artists and cura­tors to wear. In doing so, they beco­me a cur­r­en­cy for devel­o­ping an ongo­ing video archi­ve, and a pre­text for a com­pre­hen­si­ve dia­lo­gue within the artis­tic community.

Activiteiten