Sinds 2012 ont­wik­ke­len Elise Eeraerts & Roberto Aparicio Ronda een mul­ti­dis­ci­pli­nai­re prak­tijk die zich richt op de rela­tie tus­sen kunst en archi­tec­tuur. Hun pro­jec­ten vin­den vaak plaats in het land­schap of de publie­ke ruim­te, waar site-spe­ci­fi­ci­teit, geschie­de­nis en mate­ri­aal-trans­for­ma­ties het onder­werp van hun onder­zoek vormt. Als meest pri­mi­tie­ve mate­ri­aal neemt aar­de een belang­rij­ke cen­tra­le rol in bin­nen hun prak­tijk: van ver­ken­nin­gen van land en opgra­vin­gen daar­in, tot het toe-eige­nen van diver­se grond­soor­ten en de ver­wer­king ervan tot objec­ten en ruim­te­lij­ke instal­la­ties. In hun recen­te werk onder­zoe­ken Eeraerts en Aparicio Ronda de rol van land en land­schap van­uit een kli­maat­we­ten­schap­pe­lijk per­spec­tief. Op een bij­zon­de­re manier laten ze hui­di­ge con­ven­ties uit het antro­po­ceen bot­sen met idee­ën en tra­di­ties waar­bij de mens zich de aar­de en de natuur toe-eigent.