Joseph Thabang Palframan
Studio Vaartstraat
Periode: 01.02.2023—…
ENG
I am currently living and working in Belgium. I have degrees in Fine Art from The Royal Academy of Art Den Haag (2021) and Art History (Arts, Media and Society) from Leiden University (2021). I won the Ron Mandos Best of Graduates award which led to a residency period with Joep Van Lieshout (2021−2022). Although I am mainly working with paint, my practice is fluid and site-specific. So far my work has mainly been about identity, post- and pre-colonialist aesthetics and race theory from the ground up.
NL
Momenteel woon en werk ik in België. Ik studeerde af in de Beeldende Kunsten aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag (2021) en Kunstgeschiedenis (Arts, Media and Society) aan de Universiteit van Leiden (2021). Ik won de Ron Mandos Best of Graduates award die leidde tot een residentieperiode bij Joep Van Lieshout (2021−2022). Hoewel ik voornamelijk met verf werk, is mijn praktijk fluïde en locatiespecifiek. Tot nu toe gaat mijn werk vooral over identiteit, post- en prekolonialistische esthetiek en rassentheorie.
Website
Studio View
Joseph Thabang Palframan
ENG
How can the arts be responsive to the diverse needs of the community? It’s important to have a clear understanding of who comprises the “public” to effectively address this question.
I believe in the efficiency of diversity. It is efficient because of the range of approaches to problem solving it offers. Being a mix of both African and European, understanding the complex history between England and Botswana, Netherlands and South Africa is not only an investigation into post-/pre-colonial theory but is an important part of my personal journey.
As a student, I often questioned the effect that mystification has had on arthistorical narratives and discussed how art institutions function as “myst-making machines” in my thesis. Regarding this research, ‘myst’ has become a key component of my work. I aim for “brutal” honesty, recognizing the importance of understanding how mystification affects the viewer, as well as the differences between demystification and deconstruction (structuralism).
Currently, I am focusing on painting African artifacts from both private and public collections, including the Royal Museum for Central Africa in Tervuren. I feel these artifacts are in Europe for a reason, as if carrying a message from the past to help guide the diaspora. Currently, I feel like they can help me comprehend alternative histories of aesthetics.
My artistic process involves exploring the human touch in our technological age through painting from life. As Ashraf Jamal once said, “Africa will provide the world with a human face”, an idea that originated with South African thinker Steve Biko and continues to inspire me.
NL
Hoe kunnen de kunsten inspelen op de uiteenlopende behoeften van de gemeenschap? Het is belangrijk om goed te begrijpen wie het “publiek” is om deze vraag effectief te kunnen beantwoorden.
Ik geloof in de efficiëntie van diversiteit. Het is efficiënt vanwege de verschillende benaderingen van probleemoplossing die het biedt. Omdat ik een mix ben van zowel Afrikaans als Europees, is het begrijpen van de complexe geschiedenis tussen Engeland en Botswana, Nederland en Zuid-Afrika niet alleen een onderzoek naar post-/prekoloniale theorie, maar ook een belangrijk onderdeel van mijn persoonlijke reis.
Als student heb ik me vaak afgevraagd welk effect mystificatie heeft gehad op kunsthistorische verhalen en in mijn scriptie heb ik besproken hoe kunstinstellingen functioneren als “myst-making machines”. Met betrekking tot dit onderzoek is ‘myst’ een belangrijk onderdeel van mijn werk geworden. Ik streef naar “brutale” eerlijkheid en erken het belang van het begrijpen hoe mystificatie de kijker beïnvloedt, evenals de verschillen tussen demystificatie en deconstructie (structuralisme).
Momenteel richt ik me op het schilderen van Afrikaanse artefacten uit zowel privé- als openbare collecties, waaronder het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika in Tervuren. Ik heb het gevoel dat deze artefacten niet voor niets in Europa zijn, alsof ze een boodschap uit het verleden met zich meedragen om de diaspora te begeleiden. Op dit moment heb ik het gevoel dat ze me kunnen helpen om alternatieve geschiedenissen van esthetiek te begrijpen.
In mijn artistieke proces verken ik de menselijke maat in ons technologische tijdperk door naar het leven te schilderen. Zoals Ashraf Jamal ooit zei: “Afrika zal de wereld een menselijk gezicht geven”, een idee dat afkomstig is van de Zuid-Afrikaanse denker Steve Biko en mij blijft inspireren.