Lore Stessel


Studio Vaartstraat
Periode: 01.09.2015—…

Lore Stessel (°1987) woont en werkt in Leuven. Ze stu­deer­de schil­der­kunst in Sint-Lukas Brussel en ver­vol­gens foto­gra­fie in L’Ecole nati­o­na­le supé­ri­eu­re de la Photographie te Arles (Frankrijk).


Website
Lore Stessel SLOWFUSION02 Lore Stessel SLOWFUSION04 Lore Stessel SLOWFUSION01 Laura1 Lore Stessel SLOWFUSION06 Lore Stessel SLOWFUSION05

Studio View

MDC CASCO 01 023 LR MDC CASCO 01 022 LR

Lore Stessel

Lore Stessel onder­zoekt het raak­vlak tus­sen foto­gra­fie en schil­der­kunst. Daarvoor gaat ze de con­fron­ta­tie met het beeld niet uit de weg. Niet alleen in de werk­wij­ze maar ook als onder­werp neemt het fysie­ke en het lij­fe­lij­ke dan ook een belang­rij­ke posi­tie in. De zoek­tocht naar het men­se­lij­ke of dier­lij­ke lichaam – en voor­al de span­nings­boog met de omge­ving – is een terug­ke­rend onder­werp in haar praktijk.

Een licht­ge­voe­li­ge laag wordt met een pen­seel op het schil­ders­doek geschil­derd. Het beeld, dat door­heen het nega­tief op het doek wordt gepro­jec­teerd, ont­wik­kelt zich in de zil­ver­zou­ten emul­sie tot een beeld dat het eigen ver­schij­nen en ver­dwij­nen in zich draagt. In dit pro­ces is er ruim­te voor het onge­luk’ en het onvoor­zie­ne waar­door het ont­wik­ke­lings­pro­ces het pic­tu­ra­le beeld mee­neemt rich­ting abstractie.


[NL]

Voor Lore Stessel is de ont­moe­ting met de dan­sers en hun omge­ving van cru­ci­aal belang: zij nodigt hen uit om voor haar lens vrij te dan­sen, in een door hen uit­ge­ko­zen plaats, soms bin­nen, meest­al bui­ten, maar steeds een plek die Lore Stessel via hem/​haar zelf ook ontdekt.”

…In essen­tie gaat Stessel op zoek naar wat de mens, zowel in uni­ver­se­le zin als in een indi­vi­du­eel per­spec­tief, zowel als sub­ject als als object typeert. (…) In haar ogen vormt de bewe­ging zèlf de sleu­tel tot dit raad­sel, maar dan in de klei­ne ges­tes, de minie­me gevoels­scha­ke­rin­gen die in elke bewe­ging ver­vat lig­gen. (…) Het ligt in een bepaal­de krom­ming van de tenen, een aan­ra­king die net wat inten­ser oogt dan ande­re, een hou­ding die net lang genoeg blijft han­gen als pre­lu­de op de volgende.…’

Tijdens deze ont­moe­tin­gen tus­sen foto­gra­fe en danser(es) is het weder­zijd­se ver­trou­wen’ tus­sen de part­ners van essen­ti­eel belang. Het hele cre­a­tie­pro­ces speelt zich af bin­nen de dwin­gen­de span­nings­boog van de tijd, mét hier­bij steeds het diep­men­se­lij­ke besef van de vluch­tig­heid en dus ook de waar­de ervan.”

Dans is een taal, zegt ze. Maar door deze taal te gebrui­ken aan de hand van haar eigen beel­den schrijft ze er een nieuw ver­haal mee. Haar eigen verhaal.” 

Fragmenten uit:

1. Een moge­lijk­heid tot essen­tie, Frederic De Meyer, The Art Couch nr 7

2. Lore Stessel: In bewe­ging, Marie-Pascale Gildemyn, The Body Will Thrive 


[ENG]

Lore Stessel’s encoun­ters with the dancer(s) and their envi­ron­ment is cru­ci­al to the­se ima­ges: she invi­tes them to dan­ce freely in front of her (lens) in a context/​place of their choi­ce; some­ti­mes indoors, most­ly out­doors, but always in a pla­ce that, through them, Lore Stessel comes to dis­co­ver herself.”

…Essentially, Stessel asks herself what charac­te­ri­zes human­kind, both in a uni­ver­sal sen­se and from an indi­vi­du­al per­spec­ti­ve, as a sub­ject and as an object. (…) In her view the key to this ridd­le lies in the move­ment itself, in par­ti­cu­lar in the small gestu­res, the subt­le mul­ti­pli­ci­ty of fee­lings each move­ment embo­dies. (…) It’s in the cur­ve of a toe, a touch that see­ms slightly more inten­se than the others, a pose that lin­gers long enough to form a pre­lu­de to the next….”

Throughout the­se mee­tings bet­ween pho­to­grap­her and dan­cer, mutu­al trust” bet­ween both part­ners is essen­ti­al. The enti­re cre­a­ti­ve pro­cess takes pla­ce within the com­pel­ling sus­pen­se of time, always accom­pa­nied by a dee­ply human awa­re­ness of its fleeting­ness and value.”

‘Dancing is a lan­gu­a­ge,’ she says, but expres­sing it through her own ima­ges, she uses this lan­gu­a­ge to wri­te a new sto­ry. (…) A sto­ry that has been strip­ped of all frills, strip­ped of con­text. A pos­si­bi­li­ty of essence.”

Excerpts from:

1. Een moge­lijk­heid tot essen­tie, Frederic De Meyer, The Art Couch nr 7

2. Lore Stessel: In bewe­ging, Marie-Pascale Gildemyn, The Body Will Thrive