Vier indi­vi­du­en vin­den elkaar in hun fas­ci­na­tie voor wes­tern en hun geza­men­lij­ke kijk op de wereld. In één gro­te woor­den­wa­ter­val die elk moge­lijk gespreks­on­der­werp behan­delt beschrij­ven ze onbe­wust de leeg­te van hun bestaan, ter­wijl dat nu juist is waar ze het niet over wil­len heb­ben. De tra­gi­ko­mi­sche per­so­na­ges lij­ken niet te besef­fen dat zij juist de beli­cha­ming zijn van alles wat ze bekri­ti­se­ren in de wereld. De wereld ligt aan hun voe­ten en hun kan­sen zijn ein­de­loos. Wat zij niet alle­maal kun­nen, en dan dit. 

Een the­a­ter­tekst oor­spron­ke­lijk geschre­ven in de jaren 90 voor vier man­nen wordt nu her­op­ge­voerd door vier vrou­wen. Wij onder­zoe­ken in hoe­ver­re het stuk Desperado van Kas & De Wolf ver­an­dert als deze door en voor man­nen geschre­ven tekst gebracht word door vrou­wen. En we ont­dek­ken gaan­de­weg wel­ke onvoor­zie­ne lagen er daar­door naar boven komen drij­ven. In deze haast exis­ten­ti­ë­le voor­stel­lin­gen geven wij de leeg­heid van het bestaan weer.

Meer info