Het werk van Line Boogaerts focust zich hoofd­za­ke­lijk op tij­de­lij­ke teke­nin­gen op ven­sters. Met een meng­sel van getin­te zeep of olie, bor­stels en raam­wis­sers legt ze een laag over de wer­ke­lijk­heid. Ze veegt stuk­ken weg, schil­dert bij en cre­ëert zo beweeg­lij­ke tafe­re­len en acties. De ruim­te ver­an­dert in een werk­plaats, een labo om de pas­se­ren­de wer­ke­lijk­heid in kaart te bren­gen, waar­bij de toe­val­li­ge voor­bij­gan­ger een rol speelt. Het werk wordt gepre­sen­teerd als een per­for­man­ce, als een maquet­te of als een gea­ni­meer­de video opna­me in stop moti­on: ze neemt er foto’s van op ver­schil­len­de tijd­stip­pen van de dag en laat zo licht en tijd een rol spe­len in het werk.

Door de teke­ning op het ven­ster ont­staan er blin­de vlek­ken. Het zicht erach­ter wordt op som­mi­ge plaat­sen wazig of onzicht­baar, maar door de gaten in de teke­ning speelt het land­schap of inte­ri­eur nog een rol. De teke­nin­gen trans­for­me­ren en geven ande­re inzich­ten. Het focust op delen van de wer­ke­lijk­heid en accen­tu­eert. Soms zie je scher­per, soms wor­den de gro­te lij­nen dui­de­lij­ker door ver­va­ging. Een ven­ster geeft inzicht en uitzicht.

Kijken bete­kent zien wat je wil zien of ver­wacht te zien en wordt bepaald door je ach­ter­grond, je her­in­ne­rin­gen, het ven­ster waar­door je kijkt,… De teke­nin­gen sym­bo­li­se­ren de belem­me­rin­gen om te kijken.