Amber Roucourt

Hilde Van Canneyt (HVC) Beste Amber, een half jaar gele­den stu­deer­de je af aan de PXL MAD School of Arts te Hasselt… Eerst schil­der­kunst, daar­na kera­miek. Zat het teke­nen en schil­de­ren al van jongs af aan in het bloed? 

Amber Roucourt (AR) Van kleins af aan deed ik niks lie­ver dan teke­nen en schil­de­ren, van­daar mijn keu­ze. Terwijl al mijn mede­stu­den­ten om ter meest hun best deden om zo goed moge­lijk te kun­nen schil­de­ren, had ik meer iets van: is het dat maar? 

HVC Er ont­brak iets? 

AR Inderdaad.

HVC Welk inhou­de­lijk of vor­me­lijk onder­zoek voer­de je op dat moment uit? 

AR Ik con­stru­eer­de voor­al col­la­ges, waar­uit ik stuk­ken knip­te en cre­ëer­de daar dan een klein werk­je van. Maar eens het klaar was, had ik nooit een gevoel van tevre­den­heid. Ik besef­te dat ik blij moest zijn, maar kreeg daar nooit vol­doe­ning van. 

Op een dag kre­gen we een 3D-opdracht en toen besef­te ik: dit is het! Naast het schil­ders­ate­lier lag het kera­mie­ka­te­lier, en ik merk­te dat ik er meer en meer naar toe trok. Tot je me niet meer in de schil­der­klas zag. (lacht)

(lees ver­der onder de foto)

HVC Wat trok je zo spe­ci­fiek aan in kera­miek, want het had even­goed beeld­houw­kunst of mixed media kun­nen wor­den, waar je in dook. 

AR Ik vond me in kera­miek al snel terug in de gla­zu­ren en kleu­ren. Vooral het gla­zi­ge dat over die klei wordt gego­ten, trig­ger­de me,

HVC Dat fra­gie­le van kera­miek trekt me ook enorm aan… 

AR Al vind ik mezelf geen kera­mis­te, omdat mijn werk groot van schaal is. Ik gebruik boven­dien beeld­hou­wersmal­len in plaats van de kera­mi­sche soort. Ik heb geko­zen voor het klei­deel — het wroe­ten met de mate­rie — en niet voor metaal en hout.

HVC Hoe kwam je uit bij je ​‘bewe­gen­de objec­ten’? Doordat je als het ware met je arm een object omstoot­te, dat aan het rol­len ging en je zo een nieuw poten­ti­eel vond? 

AR Ik was ver­baasd hoe sterk kera­miek was. Ik ken­de de basis niet en ben er zowaar inge­spron­gen. Eigenlijk ging ik in het begin gewoon wat luis­ter­vin­ken bij de kera­mis­ten. (lacht) Ik hoor­de iemand zeg­gen: ​‘Als je kera­miek bakt, is dat super­sterk.’ Zo begon ik bal­le­tjes te maken, rol­de ik ermee en…

HVC … ging de bal let­ter­lijk aan het rol­len. (knip­oogt). Ik las dat er ook ergens een link is met gevon­den voorwerpen.

AR Ik vond die voor­al qua vorm­ge­ving inte­res­sant. Op zich houd ik gewoon teveel bij. (lacht) Ik heb ook een blik­ken doos waar ik vanal­les in bewaar. Ik was het type kind dat aan zee naar huis ging met broek­zak­ken vol schelpen.

(lees ver­der onder de foto)

HVC Ik las dat je sculp­tu­ren inwis­sel­baar zijn. Bedoel je daar­mee dat je in een lege ruim­te in situ bepaalt wel­ke objec­ten je waar plaatst? 

AR Ik leg alles wat ver­spreid en begin te spe­len met de objec­ten tot ik combi’s vind. Ik wil het in mijn werk ook zo behou­den dat ik vrij ben in het maken van mijn opstel­lin­gen. Daarom geef ik niet graag titels aan mijn werken. 

HVC Titels kun­nen inder­daad alles ver­knal­len. Begrijp ik het goed dat je in alle facet­ten van je kun­ste­naars­schap het spel­ele­ment wil behou­den, van het cre­ë­ren tot pre­sen­te­ren? Dat dit ook de sterk­te van je werk is? Die speels­heid wil je over­bren­gen op ons en we mogen als kij­ker zelf ook spe­len met je kera­mie­ken objec­ten. Alleen al hun werk even aan­ra­ken zou bij vele kera­mie­kers de haren doen rijzen. 

Eigenlijk ben je de sta­tus van kera­miek aan het omdraaien. 

AR Exact!

HVC Je praat­te al over de bele­ving van je werk, maar ik hoor­de je nog niet uit­spre­ken over het inhou­de­lij­ke aspect van het onderzoek. 

AR Het gaat me over de ver­won­de­ring. Zelf ben ik ook ver­baasd dat er met kera­miek zoveel kàn. Ook vind ik het fijn als men­sen als het ware ​‘ver­schie­ten’: ​‘Wat? Is dit klei?’ 

HVC Wil je ons uit het hok­jes­den­ken halen? 

AR Misschien.

(lees ver­der onder de foto)

HVC Ik ben hier op bezoek in de Abdij van Keizerberg, waar vijf jon­ge geko­zen kun­ste­naars, een jaar lang een ate­lier wordt aan­ge­bo­den. Ik zie hier in je kers­vers ate­lier de pak­ken klei klaar­staan, een draai­schijf, nog ergens ver­der een niet nader bepaal­de machi­ne.
Wat hoop je dat deze ​‘nieu­we’ plek je zal bij­bren­gen? Zal het onbe­zon­nen spe­len zijn op het moment dat je je hier ​‘opsluit’? Of komt er toch enig voor-denk­werk bij kij­ken?
Kan het zijn op de weg hier­naar­toe dat je bij de bak­ker vor­men ziet en denkt: hm, interessant?

AR Ik ga toch op voor­hand naden­ken over wat ik wil maken. Ik kan in mijn hoofd goed snij­den, zaken frag­men­te­ren. Maar even­goed zie ik din­gen uit tijd­schrif­ten, waar­mee ik vor­me­lijk aan de slag ga. Het gaat me echt om het proces. 

HVC Zie je foto’s of film­pjes van je pro­ces, ook als deel van je presentatie? 

AR Het gebeurt dat deze toch een gro­te­re rol gaan spe­len dan puur pro­ces­ma­tig, maar op voor­hand denk ik daar niet echt over na. 

HVC Toch is het per­for­ma­tie­ve aspect een belang­rijk aspect van je creatiewereld. 

AR Dat is zo. Het moment waar­in het per­for­ma­tie­ve tot uiting komt, is ver­schil­lend van werk tot werk. Soms is het fysie­ke maak­pro­ces op zich al een per­for­man­ce voor mij. Dat is min­der zicht­baar dan wan­neer er bij­voor­beeld in de pre­sen­ta­tie een acti­va­tie plaatsvindt.

(lees ver­der onder de foto)