“Een auto die in een ravijn te plet­ter valt, repa­reer je niet. Een trein die ont­spoort, pro­beer je niet weer op de rails te zet­ten. Je laat het erbij en ver­geet het.”

Bernard-Marie Koltès schetst in Roberto Zucco de op- en onder­gang van een anti­held. In vijf­tien tafe­re­len – soms pijn­lijk, soms hila­risch – weet de jon­ge Zucco, ondanks zijn gru­wel­da­den, sym­pa­thie op te wek­ken bij omstaan­ders en slacht­of­fers. Omringd door per­so­na­ges die vast­zit­ten in hun onge­luk, over­troe­ven Zucco’s daden hun inhoud. Wie strui­kelt over goed of kwaad, als er ein­de­lijk iets beweegt?