Matthijs zijn werk komt voor uit een lang­ge­rekt spel met het medi­um foto­gra­fie. Telkens wordt het speel­veld op een nieu­we manier afge­ba­kend, door een bepaal­de pij­ler van het medi­um onder de loep te nemen en te expe­ri­men­te­ren met de rek­baar­heid ervan. Factoren als ​‘het beeld­vlak’, ​‘per­spec­tief’, ​‘licht’, ​‘mate­rie’, ​‘de indexa­le rela­tie tus­sen het beeld en het afge­beel­de’ wor­den stel­sel­ma­tig onder de loep geno­men. Het resul­taat vari­eert van cya­no­ty­pes over instal­la­ties tot prints. Er is geen stre­ven naar een nar­ra­tief, maar de eigen­schap van het ene werk vormt dik­wijls de aan­zet voor een ander werk. Zo cre­ëer­de Matthijs een asso­ci­a­tief uni­ver­sum dat zich steeds ver­der ver­wij­derd van zijn eigen cen­trum, foto­gra­fie, maar er tege­lij­ker­tijd onlos­ma­ke­lijk mee ver­bon­den is.