Jan Duerinck onder­zoekt hoe beel­den zich tot een maat­schap­pe­lij­ke con­text ver­hou­den. Waar per­cep­tie­vor­ming zich situ­eert in de beeld­taal en hoe ze ​‘gehan­teerd’ wordt. Vanuit een maat­schap­pe­lij­ke con­text wordt het maken van beel­den en de per­cep­tie ervan vorm gege­ven. Beelden beli­cha­men als het ware de con­text, (con­text is con­tent). Maar even­goed is de omge­keer­de situ­a­tie moge­lijk. Waarbij het vor­men van beel­den, of de lezing ervan, de maat­schap­pe­lij­ke con­text waar­bin­nen ze ont­staan vorm geeft. 

Jan Duerinck oogst deze situ­a­ties waar­bij con­text en con­tent ver­va­gen en onder­ling inwis­sel­baar wor­den. Zijn beel­dend werk ver­trekt van­uit een mate­ri­a­li­teit die zijn eigen con­text en con­tent bezit­ten, die door een ver­hoog­de staat van bana­li­teit onzicht­baar lij­ken te zijn gewor­den. De mate­ri­a­len bestaan niet los van hun con­text ~ noch is een sok­kel niet zicht­baar tot op het moment dat de sculp­tuur die erop stond wordt weggehaald.

Jan Duerinck speelt met het iso­le­ren en her­con­tex­tu­a­li­se­ren van deze mate­ri­a­len en hun impli­ca­ties. Hij spe­cu­leert met bestaan­de con­no­ta­ties en de con­for­me toe­pas­sin­gen ervan om zo tot nieu­we situ­a­ties te komen. Situaties die een ver­lan­gen bloot­leg­gen, die con­for­mis­me ten­toon­stel­len en vor­men van maat­schap­pe­lij­ke con­text interpreteren.

Tekst: vrij (lyrisch) naar Mr. Goudberen