Diederik Peeters wordt nu en dan in het werk van col­le­ga-kun­ste­naars gesig­na­leerd, ver­nuf­tig ver­momd als per­for­mer, acteur of zelfs advi­seur. Maar hij blijft ook aan­drin­gen op zijn eigen artis­tie­ke brouw­sels, soms in samen­wer­king met zorg­vul­dig geko­zen tra­wan­ten. Hij is offi­ci­eel gedi­plo­meerd beel­dend kun­ste­naar, per onge­luk ver­dwaald in de paar­den­stal­len van de podi­um­kun­sten. Hij maakt meest­al per­for­man­ces, maar werd ook al betrapt op het schrij­ven van tek­sten, het beden­ken van instal­la­ties en video’s of ande­re moei­lijk te cate­go­ri­se­ren amal­ga­men. Omdat Peeters aan een patho­lo­gi­sche voor­keur voor ver­war­ring lijdt, wor­den in zijn werk onmo­ge­lij­ke con­tra­dic­ties en absur­de kop­pig­he­den con­se­quent op elkaar gestapeld.