Andrei Haesen

Hilde Van Canneyt (HVC) Beste Andrei, je begon vrij jong met foto­gra­fe­ren, op je twaalf­de al, ver­tel­de je me daar­straks in de wandelgangen.

Andrei Haesen (AH) Ja, stie­kem. In mijn fami­lie wis­ten ze zelfs niet dat ik met foto­gra­fie en beel­den bezig was. Na het BUSO, waar ik voor de stu­die ​‘Grootkeuken’ koos, kon ik geluk­kig in twee­de­kans­on­der­wijs foto­gra­fie volgen. 

HVC Met het cer­ti­fi­caat ​‘foto­graaf’ op zak, waag­de je via een open call, de sprong naar Studio Annext, waar vijf jon­ge kun­ste­naars een jaar lang een ate­lier wordt aan­ge­bo­den. Proficiat!

AH Klopt!

HVC Ik lees in je klei­ne bio: ​“Hij houdt zich bezig met foto­gra­fie, sca­no­gra­fie en het men­gen en regi­stre­ren van pigmenten.” 

Wikipedia schrijft: ​“Scanografie, beter bekend als scan­ner­fo­to­gra­fie, is het pro­ces van het vast­leg­gen van gedi­gi­ta­li­seer­de afbeel­din­gen van objec­ten met het oog op het maken van afdruk­ba­re kunst met behulp van een flat­bed ​“foto” ‑scan­ner met een CCD-array-opna­me­ap­pa­raat.”

AH Wat ze met elkaar te maken heb­ben, is dat het bei­de camera’s zijn, en dat je bij sca­no­gra­fie foto’s met de scan­ner maakt. Ik meng pig­men­ten bij­een en digi­ta­li­seer ze. 

(lees ver­der onder de foto)

HVC Hoe moet ik dat als bui­ten­staan­der bekij­ken? Dat je als het ware ​‘speelt’ met pigmenten?

AH Ik leg mijn inkt, bewe­gen­de door­schij­nen­de vloei­stof­fen en pig­men­ten op het glas van de scan en digi­ta­li­seer dat. En natuur­lijk rea­geert elke vloei­stof anders. 

HVC Met een onvoor­spel­baar resul­taat tot gevolg.

AH Inderdaad! De ver­wor­ven beel­den zijn ook uniek, omdat je ze niet twee keer het­zelf­de kan maken. 

HVC Bewerk je ze als­nog digitaal?

AH Ik maak ze alleen nog wat lich­ter, of zet de con­tras­ten wat scher­per. Ik mani­pu­leer mijn beel­den niet. 

HVC Je houdt het resul­taat graag zo dicht moge­lijk bij het ori­gi­neel ver­kre­gen beeld

AH Inderdaad.

HVC Zou je deze wer­ken ook manu­eel kun­nen maken en min of meer het­zelf­de resul­taat beko­men? Want nu wordt alles recht­streeks op de scan­ner uit­ge­voerd: je mengt inkt met ande­re door­schij­nen­de vloei­stof­fen en legt deze digi­taal vast. Of om het van mijn spiek­brief­je af te lezen: ​“De gepig­men­teer­de mole­cu­len — elk met zijn eigen ken­mer­ken­de karak­ter — bewe­gen, inter­a­ge­ren en des­in­te­gre­ren.”

AH Dat pro­beer­de ik al, op wit papier of op een stuk los glas, waar ik de inkt liet uit­dro­gen: ik begon gewoon dro­ge bloe­men te scan­nen, dan zelfs mezelf (lacht), daar­na werk­te ik met verf recht­streeks op de scan­ner, maar het resul­taat was toch niet wat ik wilde.

(lees ver­der onder de foto)

HVC Ook toen was het resul­taat een psy­che­de­li­sche kleur­rij­ke weme­ling als het ware.
Ik las dat je werkt rond kleur, licht en tijd en daar­op inzoomt. Je beschrijft details en pro­ces­sen op micro niveau, waar­door je de tijd ver­traagt of stil legt.

AH De ink­ten bewe­gen con­ti­nu op de scan­ner, door het digi­ta­li­se­ren absor­beer ik het moment, leg ik de tijd stil, wat je bij foto­gra­fie ook hebt natuur­lijk. Het hoe­ven ook niet altijd kleu­ren te zijn, ik maak­te ook al een zwart/​wit reeks. 

HVC Vandaag is een mooie herfst­dag: laat je je ook beïn­vloe­den door de sfeer van de dag?

AH Jawel.

HVC: Hoe kan ik me je ate­lier­wer­king inbeel­den? Weet je op weg hier naar­toe wat je wilt gaan maken? Of hoe bepaal je de groot­te van je prints bijvoorbeeld?

AH Ik laat de dag op me afko­men. Tot nu toe print­te ik altijd op A3 for­maat op fotopapier. 

HVC Wat wil je naar de kij­ker over­bren­gen? Verwondering, schoon­heid, ons doen naden­ken over bepaal­de aspec­ten van het leven?

AH Toeschouwers zien er een­der wat in: men­sen, die­ren, land­schap­pen… Ik vind het fijn dat ieder­een iets anders ziet in een beeld, ze kun­nen het mooi vin­den of juist niet. 

HVC Jij hebt op voor­hand geen ​‘visu­e­le betrach­ting’. Zelf zie je ook maar het beeld tevoor­schijn komen als het uit je prin­ter komt. En pas als iemand anders er zijn — meest­al goed­be­doel­de — com­men­taar op geeft, gaan bij jou ook extra ogen open.

AH Inderdaad. Het is sowie­so altijd een ver­ras­sing, in de eer­ste plaats voor mezelf. Daarom blijf ik ook geboeid door sca­no­gra­fie. En ik blijf het leuk vin­den om het te doen. Je kan blij­ven expe­ri­men­te­ren met de pig­men­ten en de vloeistoffen. 

(lees ver­der onder de foto)

HVC Voel je je ook een schilder?

AH Niet echt. 

HVC Wanneer weet je als een beeld af is?

AH Tot ik ​‘con­tent’ ben met wat ik heb gemaakt. Eigenlijk zou je alles uit­ge­print moe­ten zien voor een gede­gen resul­taat, niet alleen op scherm. 

HVC Voelde jij je voor of tij­dens je oplei­din­gen aan­ge­trok­ken tot bepaal­de beelden?

AH Vooral tot de mens, por­tret en reportagefotografie… 

HVC Waarnaar zou je terug­grij­pen als je de sca­no­gra­fie even beu bent?

AH Ik zou niet op pad gaan om inspi­ra­tie te zoe­ken. Als ik iets zie wat me intri­geert, wil ik dat graag op beeld heb­ben, maar het is niet dat ik mijn came­ra over­al en altijd mee heb. 

HVC Je krijgt nu een jaar dit ate­lier ter beschik­king. Hoe zie je het komen­de ate­lier­jaar voor je?

AH Ik zal hier naast mijn sca­no­gra­fie, ook een foto­stu­dio uit­bou­wen, voor mijn opdrach­ten. Daarnaast ben ik van plan hier ver­der aan mijn auto­bi­o­gra­fie te schrij­ven, waar ik deze zomer mee begon. Ik zie dit ook als stilstaan. 

Ik ben gea­dop­teerd, en ben twee keer afge­staan door twee ver­schil­len­de ouders: mijn ouders in Roemenië, en daar ben ik gea­dop­teerd en dan naar het wees­huis gebracht. Op mijn 19^e ben ik, zeg maar, uit het huis moe­ten weg­gaan door een slech­te rela­tie met mijn ouders. Ik heb toen ook in een leef­groep geze­ten met de vraag waar­om ik in gods­naam als enig kind daar moest zit­ten. Ik ben ook fout geplaatst, ik zat tus­sen jon­ge­ren met een men­ta­le han­di­cap. Toch durf­de ik dat nooit luid­op te vra­gen ​‘waar­om of kreeg ik geen antwoord’. 

Daarover zal mijn bio­gra­fie gaan. Ik neem mijn tijd en zie wel wan­neer het af is. 

(lees ver­der onder de foto)