Calixte Poncelet poogt foto­gra­fie los te weken van zijn posi­tie als ​‘silent ser­vant’, het medi­um staat in con­stan­te fric­tie met de artiest, nooit is de tech­niek pas­sief. Zodoende schept hij een span­nings­veld tus­sen con­tro­le en een ver­lies aan con­tro­le, een gege­ven dat zich uit in spon­ta­ne expe­ri­men­ten en bij­na mathe­ma­ti­sche visu­a­li­sa­ties. Fotografie pen­delt voor Poncelet tus­sen magie en weten­schap en ziet dit ver­we­zen­lijkt in het foto­gra­fisch pro­ce­dé; een ele­ment dat in elk werk aan­we­zig is. Het medi­um als con­stan­te weer­stand dwingt in zijn oeu­vre zowel een inter­ne als exter­ne bena­de­ring af, resul­te­rend in ondoor­gron­de­lij­ke abstrac­ties en con­cre­te visualisaties.