Doris Hardeman


Off the Grid
Periode: 03.03—04.05.2023

ENG

Doris Hardeman was the first solo resi­dent of Off the Grid. This tra­jec­to­ry was for­mer­ly known as N+1 but is as of 2023 inclu­ded in the resi­d­en­cy and pre­sen­ta­ti­on plat­form of Cas-co.



NL

Doris Hardeman was de eer­ste solo resi­dent van Off the Grid. Dit tra­ject stond voor­heen bekend als N+1 maar is van­af 2023 opge­no­men in het resi­den­tie- en pre­sen­ta­tie­plat­form van Cas-co.


Website
Casco 04 05 jw web res 35 1 ST4897 Zabriskie 2 jerlyn heinzen Fit 2 jerlyn heinzen Fit 3 jerlyn heinzen

Doris Hardeman

ENG

Doris Hardeman (°1993, Rheden, NL) lives and works in Brussels. Through the media of sculp­tu­re, wri­ting and instal­la­ti­on, Doris’s con­cep­tu­al and mate­ri­al research departs from the hete­ro­to­pic spa­ce that balan­ces on the bor­ders of both the per­so­nal and the com­mer­ci­al struc­tu­res of soci­e­ty. Through col­lec­ting, repro­du­cing, and recon­tex­tu­a­li­sing objects, she attempts to cre­a­te anec­do­tal yet poe­tic sce­na­ri­os that latch onto soci­al issues sur­roun­ding today’s indu­stri­al manu­fac­tu­ra­bi­li­ty. Within the cre­a­ti­on of the­se sce­na­ri­os, which are intertwi­ned with mythi­cal refe­ren­ces and set in con­tem­po­ra­ry fra­me­works, Doris sear­ches for a means to reflect on how objects can sha­pe the way we rela­te to time and the­re­by fra­me the per­cep­ti­on of our sur­roun­dings. Paying clo­se atten­ti­on to the broad ver­sa­ti­li­ty of mate­ri­als in terms of crafts­mans­hip and the mass pro­duc­ti­on indu­stries, her works play with the authen­ti­ci­ty, uti­li­ty, prac­ti­ca­li­ty and the ori­gi­nal value of her cho­sen mate­ri­als, ampli­fying con­no­ta­ti­ons con­cerning the indu­stri­al manu­fac­tu­ra­bi­li­ty of our pre­sent time.



NL

Doris Hardeman (°1993, Rheden, NL) woont en werkt in Brussel. Via beeld­houw­kunst, tekst en instal­la­tie ver­trekt Doris’ con­cep­tu­eel en mate­ri­eel onder­zoek van­uit de hete­ro­to­pi­sche ruim­te die balan­ceert op de gren­zen van zowel de per­soon­lij­ke als de com­mer­ci­ë­le struc­tu­ren van de maat­schap­pij. Door het ver­za­me­len, repro­du­ce­ren en her­con­tex­tu­a­li­se­ren van objec­ten pro­beert ze anek­do­ti­sche maar poë­ti­sche sce­na­ri­o’s te cre­ë­ren die inha­ken op soci­a­le kwes­ties rond­om de heden­daag­se indu­stri­ë­le maak­baar­heid. Bij het cre­ë­ren van deze sce­na­ri­o’s, die ver­we­ven zijn met mythi­sche ver­wij­zin­gen en zich afspe­len in heden­daag­se kaders, zoekt Doris naar een manier om na te den­ken over hoe objec­ten de manier waar­op we ons ver­hou­den tot tijd kun­nen vorm­ge­ven en daar­mee de per­cep­tie van onze omge­ving kun­nen inka­de­ren. Met veel aan­dacht voor de bre­de veel­zij­dig­heid van mate­ri­a­len in de zin van vak­man­schap en de mas­sa­pro­duc­tie-indu­strie, spe­len haar wer­ken met de authen­ti­ci­teit, het nut, de bruik­baar­heid en de oor­spron­ke­lij­ke waar­de van de door haar geko­zen mate­ri­a­len, waar­door con­no­ta­ties met betrek­king tot de indu­stri­ë­le maak­baar­heid van onze hui­di­ge tijd wor­den versterkt.