Uitgepuurde vorm­span­ning door geo­me­tri­sche en orga­ni­sche vor­men die op elkaar inwer­ken in een omge­ving van uit­een­lo­pen­de tex­tu­ren zijn de rode draad door­heen het werk van Maarten De Naeyer. Een ander zeer ken­mer­kend gege­ven is het haast uit­slui­tend gebruik van zwart én wit, dit om de puur­heid van vor­men te behou­den en de nega­tie­ve wit­ruim­te in dia­loog te laten gaan met de com­po­si­tie. Door het gebruik van sug­ges­tie­ve titels wordt de kij­ker aan het den­ken gezet. Geïnspireerd door lino-sne­des snijdt hij abstrac­te com­po­si­ties uit tex­tuur­rijk mate­ri­aal om deze ver­vol­gens met behulp van druk­kers­inkt over te bren­gen op een uit­ge­ko­zen mate­ri­aal. Door het hand­ma­tig aan­druk­ken van deze sten­cils ont­staan er inte­res­san­te en uiterst toe­val­li­ge tex­tu­ren. Toeval en expe­ri­ment spe­len een gro­te rol in het cre­ëe­ren van de wer­ken wat het pro­ces inte­res­sant maakt. Deze tech­niek ont­wik­kel­de hij uit de nood om te ont­snap­pen aan de digi­ta­le wereld waar hij zich als gra­fisch ont­wer­per dag­da­ge­lijks in bevindt.