Every Island:
Maintenance as an act of care
Off the Grid
Periode: 01.10.2022—22.01.2023
ENG
Every Island is a Brussels based design collective founded in 2021. They investigates the concept of performativity in space through architecture and ephemeral installations. Using the notion of ambiguity as a design tool, they see space as a scenography of transitions, roles, scenes and meanings. In each project, the materiality is conceived as a reminiscence of hidden images and sensations. The collective was founded by Alessandro Cugola, Caterina Malavolti, Damir Draganic, Martina Genovesi, Juliane Seehawer.
NL
Every Island is een in Brussel gevestigd designcollectief dat werd opgericht in 2021. Ze onderzoeken het concept van performativiteit in de ruimte door middel van architectuur en efemere installaties. Door het begrip ambiguïteit te gebruiken als ontwerptool, zien ze de ruimte als een scenografie van overgangen, rollen, scènes en betekenissen. In elk project wordt de materialiteit opgevat als een herinnering aan verborgen beelden en sensaties. Het collectief werd opgericht door Alessandro Cugola, Caterina Malavolti, Damir Draganic, Martina Genovesi en Juliane Seehawer.
Every Island:
Maintenance as an act of care
ENG
The project Maintenance as an act of care finds its roots within and around a house which was never finished, or never meant to be. Doors remained open towards the sky, walls bare and naked.
One might read the house as an artificial ruin: it stands as a fake temple in a British garden.
An ambiguous object that shows the beauty of the archetype that has never found its use. As remained interrupted, it becomes an hypothesis rather than a memory.
In this interruption we see the potential for multiple appropriations, actions of care, of interpretation and understanding.
There is no solution to be found or answer to aim to. Every intervention brings the assumption of a radical change that leads instead into a process of exasperation of an antitheses, the head-on clash of positions, the accentuation of contradictions.
Driven by the opportunity that the site offers, for three months every island will become the maintenance team of the house: setting an atelier, they will cyclically enter the white space to attempt ‘the complete’ via incompleteness.
The cyclical negotiation of the ruin will remain open: those actions will attempt each time a different use, and by doing so they will also alter the maintenance team, that will constantly perform a different role: architect, designer, inhabitants, strangers, passengers, etc.
NL
Het project Maintenance as an act of care vindt zijn wortels in en rond een huis dat nooit af was, of nooit bedoeld was om af te zijn. Deuren bleven openstaan naar de hemel, muren kaal en naakt.
Je zou het huis kunnen lezen als een kunstmatige ruïne: het lijkt wel een neptempel in een Britse tuin.
Een dubbelzinnig object dat de schoonheid toont van het archetype dat nooit zijn bestemming heeft gevonden. Als onderbroken gebleven, wordt het een hypothese in plaats van een herinnering.
In deze onderbreking zien we het potentieel voor meervoudige toe-eigening, acties van zorg, interpretatie en begrip.
Er is geen oplossing te vinden of antwoord om naar te streven. Elke interventie brengt de veronderstelling van een radicale verandering met zich mee die in plaats daarvan leidt tot een proces van uitputting van tegenstellingen, de frontale botsing van posities, de accentuering van tegenstellingen.
Gedreven door de mogelijkheid die de locatie biedt, zal elk eiland gedurende drie maanden de onderhoudsploeg van het huis worden: door een atelier op te zetten, zullen ze cyclisch de witte ruimte betreden om te proberen ‘het complete’ te bereiken via onvolledigheid.
De cyclische onderhandeling van de ruïne zal open blijven: deze acties zullen elke keer een ander gebruik proberen, en door dit te doen zullen ze ook de onderhoudsploeg veranderen, die constant een andere rol zal spelen: architect, ontwerper, bewoners, vreemden, passagiers, enz.
